سلام فقط مي تونم بگم

واقعا اين ديگه چه جور رفاقتيييييييييييييييييييييييييييييييييييه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

اينم بگم كه

پارسي بلاگ امروز براي راه دادن به وبلاگاي پارسي خيلي اذيت كرد تا الان تازه راه داد تا وارد بشم. كاش يه فكري براي اين بشه.

همين.

سلام

اول بگم همون حرفايي كه آقا حامد گفتن

بعلاوه اينكه

يحتمل بويي از اون عاطفه اي كه لازمه ي يه رفاقت عميقه نبرده بوده كه باعث ترك خوردن چيني قطور دوستي شده..

همين.

نوشته‏ي خيلي جالبي بود.

خيلي لذت بردم.

من هم به روزم .

به كلبه ي تاريكي من هم سر بزن.

اگه موافق به تبادل لينك هم بودي بگو تا لينكت كنم.

http://kashkool.persianblog.ir/

راستي روز جهاني كودك رو هم به كليه نويسندگان بزرگوار دومين تبريك مي گم.

ان شاالله شما هم برام در روز پزشك جبران كنيد

عجب ادمايي پيدا مي شنا
چطور دلشون مياد يه رفاقت چند ساله رو اينطوري زير پا بذارن؟
واقعا که!
البته خب اينم بگما رفاقت چند ساله و دوستي که شبيه به ريشه تنومند باشه نبايد به اين راحتيا با يه سوتفاهم کوچيک از پا در بياد.
رفاقت چند ساله بايد مثل يه ديوار بتوني، سخت و محکم باشه نه مثل يک شيشه که با کوچيکترين سنگي تمام اجزاش خرد بشه و از بين بره.
بايد از خدا بخواهيم بهمون سعه صدر و تحمل بالا بده تا با يک سوتفاهم کوچيک منتظر از بين رفتن يک رفاقت تنومند و چند ساله نباشيم.
خلاصه از اين حرفاي کليشه اي ديگه