شايد من دارم خودم رو لوس مي‌کنم اما اينکه مرد فقط «تکيه‌گاهي باشد براي» خيلي نفرت‌انگيز است. به آدمي‌زاد هم‌چه نگاه کارکردگرايانه‌ي خشکي نمي‌کنند.

ببخشيد. فکر مي‌کنم ناخودآگاهم آن قدر اين حرف براي‌اش زننده بوده، که نمي‌خواهد قبول کند اين نوشته در مقام شير و شمشير و موش و اين‌هاست. اين بند در مقام کنايه نبود.

خيلي حال‌ام بد شد از اين نوشته.

«اصلا آقا جان، اگر بناست مرد، تکيه گاهي باشد براي فرزندان و همسرش، به نفع خودمان است که شير باشد! و هوش سرشار خرگوش و زيرکي جِري بماند براي خانم ها!»

خيلي يک جانبه و بي‌مزه بود. ببخشيد اين‌جوري گفتم.