چشم

ز چشم خویشتن آموختم رسم رفاقت را
                               که هر عضوی بدرد آید بحالش دیده می گرید

                                                                          «رنجی»

اگر در اعضای بدنمان دقت کنیم متوجه خواهیم شد که این چشم است که با بدرد امدن هر عضوی از بدن می گرید.این خصلت ، خصلت بسیار زیبا و قابل ستایشی است که همگان از داشتن آن و داشتن دوستی با چنین ویژگی زیبایی خشنودند.خیلی زیباست که ما هم در بین اعضای خانواده مان و جمع دوستانمان همین طور باشیم.از غم دوستان ناراحت باشیم و از شادی شان شاد. و بدانیم که همیشه انسان ها به انسان هایی نزدیکترند که در آن ها این خصوصیت موجود باشد.

سعی کنیم اینطور نباشد که اگر یکی از دوستانمان به مقام و منزلتی رسید از حسادتی که ممکن است حتی خود متوجه ان نشویم و منکرش شویم شاد شویم.یا اگر هم شدیم سعی کنیم که دیگر به آن حس دچار نشویم.

حتی انسان های حسود...

و بیت دیگری در مورد چشم:

از مردمک دیده بباید آموخت   دیدن همه کس را و ندیدن خود را

این هم که معنیش آشکار است...

--------------------------------------------------------------------

پ.ن1: دومین بیت را معنی نکردم چون بالایی رو که معنی کرده بودم، و نیازی نبود آن را معنی کنم.

پ.ن2:امیدوارم از نوشته ام راضی باشید.بیش از این نمی توانستم توضیح دهم.