پسر دخترا

موضوع هفته:

پسرا شیرند، مثل شمشیرند// دخترا موشند،مثل خرگوشند

نویسنده ها:

شنبه: سایه
یکشنبه: رائد
دوشنبه: زینب
سه شنبه: حامد
چهارشنبه: سلما
پنج‏شنبه: اسماعیل
جمعه: فاطیما
شنبه: محمدهادی

هو یا یاهو!

اوایل فقط اسم یاهو را شنیده بودم. فکر می‏کردم که چقدر این‏ها با تقوا هستند که اسم سایت‏شان را یکی از نام‏های خدا گذاشته‏اند: «یا هو». بعدها یکی از کاربرانش شدم. دیدم ای بابا انگار این‏ها فقط تقوای الهی را در انتخاب اسم رعایت کرده اند. تا چشم کار می‏کرد استغفرالله تصاویر قبیحه از خانم‏های بی‏حجاب در سایتشان گذاشته بودند. بعدترها که تاریخچه‏ی یاهو را خواندم متوجه شدم منظور این دو دانشجویی که یاهو را ساخته‏اند چیز دیگری است که خب بیانش در اینجا نمی‏گنجد. خودتان بروید لینک بالا را بخوانید. به هر حال با خودم گفتم عجب انسان‏های بی‏ تقوایی. بعدترترها با خودم گفتم چرا بی‏تقوا؟ خب خدا می‏گوید از تو حرکت و از من برکت. این یعنی تقوا. اینها هم همین کار را کرده اند دیگر. 

اینکه من اول شروع به کارم می‏گویم توکلت علی الله در صورتی که نه ذره ای به قدرت خدا دل بسته‏ام و نه ذره ای به توانایی های خودم اعتماد دارم و فقط زبانم می‏چرخد با تقوایی است؟

بعدترترترش هم که یاهو مسنجر به بازار آمد و ما یک دل نه، صد دل عاشقش شدیم. این بود انشای من. ببخشید که دیر شد.

بعدالتحریر:
یادش به خیر همیشه اول انشاهایم می‏نوشتم:
«به نام آنکه وجودم ز وجودش به وجود آمده موجود.» هنوز هم معنی‏اش را نمی‏دانم. فقط با کلاس بود دیگر. جو دبستان بود و ایده‏های جدید.

برنامه

با سلام و عرض تبریک سال جدید خدمت تمام دومینی های عزیز و بازدیدکننده گان گرامی و آرزوی سالی خوش برای دوستان عزیز، اولین  برنامه  در سال جدید را  با مدیریت یکی از پشکسوتان دو مین، که از نویسنده های خوبمون هستند شروع میکنیم.
از سرکار خانم سایه خواهش میکنم که مدیریت این هفته ی دو مین را به عهده گرفته و طبق معمول که قبول زحمت میکنند، این هفته نیز برنامه دو مین را برای دوستان عزیز اعلام نمایند.

ممنون از سرکار خانم سایه و تمامی دوستانی که این هفته ، با ایشان همکاری می نمایند.  

یا علی. 

افتخارآمیزترین روز سال

دموکراسی مجازی

آن تک پاراگراف آخر کشکول

پیشنهاد ندارم

راستش من ایده و پیشنهاد خاصی برای دومین ندارم. در هفته‌های گذشته پیشنهادات و انتقادات زیادی در مورد این وبلاگ مطرح شد که نسبتا کامل و جامع بود و فکر نمی‌کنم چیزی از قلم افتاده باشه.
پیشنهاداتی که آقا رائد داده بودند هم هرچند جالب بود اما با نگاهی به آرشیو وبلاگ مشخص می‌شه که قبلا عملی شده و چندان جواب نداده.
کلا ارادت داریم و تو این روزها ما رو دعا کنید.

بعد التحریر:
این طور که مشخص است جناب پارسی‌بلاگ نظرات را مورد فیلتر شخصی خود قرار داده و همه نظرات را خود به خود حذف می‌کنند! بنده بی تقصیرم. هر چه هم غیبتم را کرده‌اید راضی نیستم و گناهم را به خدمتتان پیوست می‌کنم. همچنین ارسال ثواب‌هایتان موجب امتنان است.



کلمات کلیدی :

همین و همین

خیلی دیره ؟؟؟
خب می دونین آخه یه مقدار متن دیروز دیر رفت بالا و خب زیاد کار قشنگی نبود که من دوساعت بعدش متن بنویسم (پیدا کنین سن پرتقال فروش رو) و تازشم منم دیشب یه مقدار خستم بود و دنبال بهانه بودم و مغزمم کار نمیکرد و خلاصه این شد که اینطورکیا شد و من الان نوشتم. (اسمایلی یه آدم توجیه کننده ی خسته ی دنبال بهانه)

خب، گفتنی ها رو جناب رائد فرمودند و منم یکی دو نکته به نظرم میرسه که میگم. دو مین یه وبلاگ پربازدید  هست. اگه بازدیدکننده های جانبی رو بی خیال بشیم همین آمار روز دو مین نشوندهنده ی روزانه چیزی حدود ..... (چی شد این آمار روز؟ چرا قالب جدید نشونش نمیده؟) .... داشتم میگفتم آمار بازدیدکننده های وبلاگ روزانه چیزی حدود 5000 نفره (کی به کیه، نشون که نمیده) از شوخی گذشته، دو مین روزانه چیزی بین 170 تا 300 بازدید کننده داره. من به دوستان و همکاران گرامی توصیه میکنم اگه یه روز که نوبتشون بود و حالا بنا به هر دلیلی نتونستن بنویسن و خب مثلا از چشم و ابروی موضوع خوششون نمی اومد یا هر دلیل دیگه، بزرگواری کنن و حتما یه متن کوچولویی چیزی بذارن و بگن که نمینویسن. خدا رو خوش نمیاد که بازدید کننده ها هی رفرش کنن و ...نچ خبری از نوشته روز نباشه و اونموقع تو دلشون .... (سانسور)

مطلب بعدی در خصوص ارزش گذاری به بار نوشته های دو مینه. خواهشا طوری نباشه که با خوندن نوشته و متن آدم حس کنه که متن از سر بی حوصله گی و کمبود وقت و از این حرفا نوشته شده. واقعا حیفه که اینهمه بازدید کننده بیان و مثلا با یه مطلب بی ربط به موضوع و از سر باز کنی روبرو بشن.

همین. چیز دیگه به ذهنم نمیرسه. خب هر چی هم به ذهنم میرسه میبینم که جناب رائد به نوعی به اون اشاره کردند و یا میبینم جنبه ی انتقاد پیدا میکنه. پس همین.

آهان اینم هست. البته فقط یه توصیه هست. نه زوره و نه اجبار. معمولا تو وبلاگ آدم مینویسه که بیان و بخونن و اگه این نبود که توی یه دفتر 40 برگ مینوشتیم.. و خب من یکی عقیده ی شخصیم اینه که این خیلی بده که ما برا نوشته های همدیگه ارزش قائل نباشیم و توجه نشون ندیم. این رو نه فقط به نویسنده ها ، که خطابم به بازدیدکننده ها هم هست. آخه روزی 300 تا ساکت و بی صدا میایید و میرید که چی بشه؟ یه ای ولی.. یه آفرینی ... یه اه اه ی ...چه میدونم! خب انقدر ساکت نیایید و برید دیگه...
حالا همین.

اوخ اوخ آمار رو الان اون پایین دیدم..

آغاز به کار دوبارکی!

دو هفته امتحانی