سلام علي آقا خيلي خوش آمديد خوشحالم با شما آشنا ميشم و با شما تو اين وبلاگ همكارم .در رابطه با مطلبتونم بايد بگم بلافاصله ذهنم رفت سراغ كساني كه پدر ندارن و دلم گرفت . اما بعد كه بيشتر فكر كردم ديدم يه عده ديگه هم هستن كه نميتونن پدراشونو در بيداري ببينن ؛ پدرهايي كه براي تامين هزينه زندگي چند شغله ان و يا تو شهرهاي دور تر از محل زندگي خونواده شون دارن كار ميكنن .يه جاي ديگه هم رفت فكرم . پدرهايي كه اصلا دست ندارن تا بچه شون بتونه ببوسه ( مثل جانبازان ويا پدري كه دستش تو كارخونه رفته زير ... از بس خسته بود و خواب آلود چون چند تا شعل دارن و....) و خيلي جاهاي ديگه .كوتاه نوشتي ولي منو كه خيلي بردي تو فكر .

شايد من زيادي خيالبافم نميدونم

موفق باشيد