پس از پايان ماه رمضان 1334 خورشيدي علماي اعلام و ائمه جماعت و همه وعاظ و مبلّغين اهل منبر و همچنين نماينده آيت الله بروجردي در منزل آيت الله خوان ساري جمع شدند و پس از شور و مشورت، شرکت کنندگان در آن جلسه نامه اي به « حضور اعليحضرت همايوني » نوشتند و خواهان تسريع و يکسره کردن کار بهاييان در ايران شدند.
علماي اعلام در آن نامه وفاداري خود را به سلطنت با آب وتاب بيان کردند و از شاه خواستند که کار بهاييان رامانند سرکوب خونين توده ايها به پايان رسانند تا « ديگر استخوان لاي زخم گذاشته نشود »
مبارزه براي پاکسازي .ايران از وجود فرقه ضاله و منحرف بهايي » آرام آرام تبديل به جنبش ضد غربي و ضد آمريکايي شد و نهايتاً در «
طول چند دهه تبديل به مبارزه براي سرنگوني سلطنت پهلوي در ايران گرديد.
حضور دو امير عاليرتبه ارتش در خراب کردن حظيره القدس بهاييان نشانه رضايت شاه و دولت وي براي تعقيب و سرکوب بهاييان و نمايشي خارج از دورانديشي براي جلب توجه آيات عظام بود.
پس از آن براي رضايت ملايان، ساواک « انجمن خيريه حجتيه مهدويه »را به وجود آورد که شعب آن زير نظر ساواک در سراسر کشور ايجاد شد و به فعاليتهاي مذهبي و آموزش خبرگيري و خبررساني و ايجاد آشوب در ميان اقليتهاي ديني مشغول گرديد .
رفته رفته انجمن حجتيه بر خلاف نظر بنيانگذارانش، خود شکارگاه «هيئتهاي مؤتلفه اسلامي و سازمان مجاهدين خلق گرديد