تنها چيزي كه مي تونم بگم اينه كه گفته ي شما برام قابل درك نيست. به هر حال بايد اين توجه يه نمود خارجي داشته باشه. ممكنه قرار باشه بچه نمود خارجي توجه مادر رو نبينه؛ قبول! اما به هر حال هيچ نمودي هم نبايد داشته باشه؟ ياد اي كيوسان افتادم؛ وقتي اي كيوسان افتاد و مامانش راه خودش رو رفت و به پسرش توجه نكرد؛ مي شد فهميد اين اتفاق چرا افتاد اما مثالي كه من زدم واضح بود كه مامان اون بچه داشت مي ديد دهان بچه ش پر از گِل شده اما شايد نيازي به هيچ واكنشي نمي ديدن. به هر حال البته قبول دارم كه گاهي لازمه...