"...قرن ها از مرگ آدم هم گذشت
اي دريغ!
آدميت برنگشت
قرن ما
روزگار مرگ انسانيت است
...
صحبت از پژمردن يک برگ نيست
فرض کن مرگ قناري در قفس هم مرگ نيست
فرض کن يک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض کن جنگل بيابان بود از روز نخست
در کويري سوت و کور
در ميان مردمي با اين مصيبت ها صبور
صحبت از مرگ محبت، مرگ عشق ،
گفتگو از مرگ انسانيت است..."
امروز صبح و با گفته ي شما خواندمش و عجيب وصف حال بود ، عجيب ... ممنون ...