سلام.

واقعا آدم بعضي وقت‏ها احساس كمبود مي‏كند. ما كه اين چيزها سرمان نمي‏شود.

البته شما اين‏ها را بگذاريد به حساب تعارف‏هاي معمول و اين‏ها. اما به نظر من كسي كه چشم دلش درسته و سالمه، ديگه اصلا نيازي به اين چشاي درپيت نداره!

اصلا بذاريد يه مثال بزنم؛ البته خب مثالش يه خرده چيزه! اما خب! ما اينيم. مثلا ببينيد. كسي كه ماهواره داره، شبكه‏هاي داخلي رو هم مي‏تونه ببينه ديگه! چون اونا هم پخش ماهواره‏اي دارن.

خب حالا چرا مي‏زنيد! اصلا خودتون يه مثال پاستوريزه‏تر پيدا كنيد. خلاف قانونه كه هست؛‏ اصلا هيچي.

الانه كه بيان فيلترمون كنن!

من مي‏ترسم!

آها. چشم. به هر حال من فكر مي‏كنم نياز به چشم سر، از بي‏چارگي و عقب‏افتادگي ماست.

حرف ديگه‏اي بايد بزنم؟ مثلا اگه بگم خيلي نوشته‏ي خوبي بود و واقعا لذت بردم چيزي عوض ميشه؟ خب ميگم پس. باور كنيد خيلي لذت‏بخش بود خوندنش. يه چيزي بگم؟ سطر پايين ميگم!

دست كم سه بار خوندم؛ فكر نكنيد مثلا چقد سخت بوده برام. نه! ما خودمون اين كاره‏ايم! اما واقعا لذت داشت خوندنش. مثل لذت خوندن شعر.

چق ِ من حرف مـِزنم!