سلام من هم دوباره! من از عشق اساطيري حرف نمي زنم. از يك نمونه ي عيني حقيقي حرف مي زنم. خيلي جملات نوشته م رو حذف كردم و احتمال مي دم اگر بود، حداقل شما متوجه ي حرف من مي شديد. من نوشتم خدا من رو عاشق كردم ولي منظورم اين نبود كه خدا من رو عاشق خودش كرد. مگه عشق زميني نمي تونه خدايي باشه؟ البته عشق رو ميشه قشنگ تر هم توصيف كرد ولي خب بديهيه هر كسي در حد توان خودش مي نويسه ديگه! مگه عشق دليل نمي خواد؟ خب دليل زليخا، زيبايي يوسف بود. همه رو هم جمع كرد تا دليلش رو ببينند. حالا اگر اومدن و ديدند دليل الكيه چي؟! من براي عشقم يه دليل دارم كه هم عقلم تأييدش مي كنه، هم دلم. اثباتش هم نيازي به ديدن نداره. اصلاً مي شود خودم هم درست نديده باشمش. بعيد مي دونم تونسته باشم منظورم رو بگم!