بعضي وقتها آدم لذت كه ميبرد دوست دارد بنشيند و دستكم براي حفظ خاطرهي آن لذت ساعتها بنويسد؛ بعضي وقتها اما لذت آنقدرها زياد است كه هيچ نميتوان گفت.
شخصا از آن شعر عراقي خاطرهها دارم. و يادآوري همهي انها با خواندن همين يك بيت كلي جاي شكر دارد.
و آخرين بيت هم كه واقعا آخرش بود. واقعا. دستتون واقعا درد نكنه.
