سلام فاطيماي عزيز
نوشته ات رو خوندم .هم لذت بردم و هم از خودم خجالت كشيدم
لذت بردم و خوشحال شدم چون براي هر مادري خوشاينده كه فرزندش چنين حسي داشته باشه.
خجالت كشيدم از بابت خيلي چيزها
مثلا گاهگاهي خستگي كار بيرون و و كار خانه و مشكلات مختلف زندگي باعث ميشه ما مادرها در برخورد با شما فرشته هاي خدا روي زمين آنطور كه بايد سعه صدر از خودمان نشان ندهيم؛ اونوقت تو مهربان اين جمله رو نوشتي كه :سعي مي کنم در ايام پيري همانطور که قرآن سفارش کرده است او را همانگونه احترام نهم که او به من نهاده بود.
حالا سوال من اينه كه آيا نامهربانيهاي گاه به گاه مارو كه از سر خستگي بود رو هم جبران ميكني؟
از نوشته زيبا و بي غل و غشت درس بزرگي گرفتم .
دعا ميكنم هرگز گناه نامهرباني با مادر در پرونده اعمالت نباشد . تو هم براي ما دعا كن