سلام

به نظر من هر قشري از طلبه براي وبلاگ نويسي لازمه.

فقط بايد ادبيات وبلاگ نويسيشون ادبيات جذاب باشه.

حتما تاييد مي فرماييد كه مثلا شبهات ديني رو نمي شه با ادبيات خاطره پاسخ داد.

يا طلابي كه وبلاگهاي سياسي دارند بايد با نگارش سياسي و خشك باشه.

اما در هر حال به قول شما كساني كه قراره قشر عادي برخورد داشته باشند بايد از بالاي منبر بيان پائين و همراه مخاطب باشند. حتي اينكه مي گن منبر ديجيتال هم به نظر من جالب نيست. بالاي منبر واقعي چه گلي به سر ملت زديد كه حالا ديجيتالش هم كرديد.

در مورد حاج اقاي داودي هم هر چند وبلاگ خوبي دارند ولي خب كم مي نويسند كه خب مشغله كاري زيادي دارند.

اين پست شما باعث شد يه تماس هم باهاشون بگيرم و يه كم اذيتشون كنم. نكته جالبش اينجاست كه در مورد اردوي جنوب سال گذشته پرسيدند و عذرخواهي كردند كه نتونستند بيايند و گفتم هفته ديگه هم داريم مي ريم سوريه - لبنان و ايشون گفت منم مي بريد؟ به همين سادگي قسمتشون شد بيان سوريه. چه با حال!

اين سبك از وبلاگهايي كه اي ول گفتيد بهشون شديدا تاييد مي شوند! ما هم، هم صدا با شما: اي ول حاج آقا!
ولي خب فكر مي كنم طلاب و روحاني ها هم، حتي در اين فضا‍ قبل از اون كه يه طلبه يا روحاني باشن، خودشونن! اونايي كه اين جا رو با منبر اشتباه گرفتن، متاسفانه چندان موفق نيستن! واسه خودشون رفتن بالامنبر و با يك نگاه از بالا مي خوان همه رو ارشاد كنن! نتيجه اين مي شه كه بي توجه به رسم و رسوماي اين فضا، نهايتا چارتا دونه پامنبري پيدا مي كنن!
كاش مي شد راحت جذابيت ها و آداب و رسوم اين فضا رو با هدف تبليغيشون جمع كنند!خداييش خيلي كار سختيه!
گرچه لزوما هر طلبه و روحاني اي تو اين جا در نقش يك طلبه و روحاني نيست! خيلياشون فقط به عنوان يك انسان وبلاگ مي نويسن، خب حالا از قضا طلبه هم از كار در اومدن!

سلام سايه خانوم جوووونم! بسي جاي خاليتان را احساس مي نموديم.