سلام برادر بزرگوار!
مهمان ناخوانده شده ام؛ ببخشاييد جناب رائد!
جسارتاً نقدتان، سياه نمايي را بيشتر مي نمايد تا نقد، چرا كه نقد بيان نكات مثبت و منفي، توأمان است.
نقدتان را كه خواندم، حس كردم دومين را با هيئت عزاداري اشتباه گرفته ايد كه چنين از همين قانون مندي نيم بندش! هم مي ناليد! جناب مدير، هيئت كه اداره نمي كنند؛ وبلاگ است و كمي تا قسمتي، شبيه همان نشريه كه خودشان مثال فرمودند، و البته نيازمند قانون. مشكل جماعت مذهبي ما در كارهاي منسجم و تشكيلاتي، اغلب همين صميميت و راحتي را در بي قانوني ديدن است؛ همين مي شود كه عزاداري هايمان را هم وزارت ارشاد و نيروي انتظامي بايد قانون مند كنند، چرا كه عملاً نشان داديم، خود توانايي چنين كاري را نداريم.
آيا صميمي بودن يك خانواده، به مفهوم آن است كه هيچ قانوني از سوي پدر و مادر اعمال نمي شود؟!
---
راستي! چه خوب كه حسين شريعتمداري هست كه مثالي باشد براي بد و بيراه هاي دوستان؛ غيبت نمي شود، راحت باشيد! اغلب وسط دعوا، جاي خوبيست براي تعيين نرخ!
وقتي تمام مشكلات جمهوري اسلامي، حسين شريعتمداري، نماينده ي آقا در موسسه ي كيهان باشد، غريب هم نيست كه تمام مشكل دومين، محمد حامد احسان بخش باشد كه اختياراتشان در دومين به مراتب بيش از اختيارات حسين شريعتمداري در جمهوري اسلامي است!
دوستان ببخشايند كه بي اجازه و بي دعوت، واژه هايم اينجا صف كشيدند.
برقرار باشيد.
