چه جالب. چه‌قدر هم اعتماد به نفس داشتيد که صاف رفتيد نون شمرديد. اون وقت شما که يه دونه نون بيشتر نمي‌خواستيد، چه‌طور يک دو سه چهار؟

اون خانومه که زل زده بود به شما و ابروهاش داشتن با هم مي‌جنگيدن، گفت قابلي نداره. کلي فکر کردم تا ببينم اين قبلي نداره يعني چي!

راست‌ش هم نوشته‌تون خيلي خوب بود، و هم عنوان نوشته‌تون.