گرامي ! به جمع رفقا خوش آمديد. اينجا دو دقيقه مي نويسند و مي خوانند، اما دو عُمر دوستي و آشنايي شان ادامه دارد. دو عُمر به اندازه عُمر دو دوست که يکي مي نويسد و يکي مي خواند.

قصه شما هم جالب بود. البته بيان يکي به عنوان بهترين يا بالاترين يا به يادماندني ترين و کلا هر چيز "ترين" دشوار است. يا بايد مثل رائد خان هيچي اش را نگفت يا مثل آقاي بامدادي چند تا بهترش را بيان کرد.

اميدوارم دقيقه هاي بودن با اين وبلاگ و دوستان اين وبلاگ هم جزو بهترين هاي شما باشد و در آينده آن را به ياد داشته باشيد.