حالا که ديگه کسي جز نويسنده اين‌جا نمياد، يه نکته دوست دارم بگم.

وقتي اين مطلب نوشته شد، بازش کردم و ديدم. يه چيزايي توي متن بود که برام آزاردهنده بود. من البته زياد حساس‌ام و در اين موارد سوسول‌ام، اما به هر حال مي‌گم که شنيده باشيد.

ديروز نوشته‌تون رو خوندم و خيلي لذت بردم، و حسرت خوردم از اين‌که هم‌چه نوشته‌ي زيبا و به دردبخوري رو به خاطر دو تا اشکال کوچولو، نتونستم بخونم.

اون دو تا اشکال کوچولوي مهم، که نذاشتن من اين رو بخونم، اولا اندازه‌ي نوشته‌ها بود. وقتي مطلب رو باز کردم و با اون اندازه‌ي بزرگ متن مواجه شدم، سريع بستمش ناخودآگاه. دوباره باز کردم، و دوباره بستم! که البته خدا رو شکر اين مشکل حل شد. مشکل ديگه هم تعداد علامت تعجب‌هاي جلوي عنوان نوشته بود،‌ که هنوز هست البته!

ولي به هر حال به زيبايي از آرايه‌هايي ادبي‌اي مثل استعاره و کنايه استفاده کرده بوديد براي گفتن حرف‌تون.

موفق باشيد.