سرمایه های اجتماعی کشورم
اول بگم مگه دستم بهت نرسه زینب خانم ، اون وقت مجبورت میکنم یه لنگه پا، وسط خیابون با همه این کلمات پیشنهادیتون جمله بسازی.
گاهی وقتا دوست دارم برم خارج و واسه یه سالی اونجا زندگی کنم ،بخاطر همه ی ویژگی هاش .اما وقتی خوب فکر میکنم میبینم به اکثر داشته های مملکتم راضیمو با هیچ جا عوضش نمیکنم.
به دین اکثریت (تشیع) ،به رهبرم ، به آرامشی وآزادی هام که توی شهر و کشورم دارم و حتی به نظارت ها و جریمه های وطنم افتخار میکنم و دوستشون دارم.چون همه اینها بهم ثابت میکنن که هستم و ارزش دارم. قبول دارم کمی در حال توسعه هستیم و حتی کمی عقب تر از اون، ولی خداااااااایی چیزهای نابی داریم که شاید هیچ جا پیدا نشه.
صداقت ،پاکی ،محبت ،دلسوزی ، معرفت و خون گرمی یا به قول پسرا با مرامی و لوطی گری که ما داریم هیچ جای این دنیای بسیار پیشرفته پیدا نمیشه.درسته که همه اینا ذاتیه ،ولی چرا همش باید تو ذات ما ایرانیا باشه؟ چرا هیچ کدوم از این اروپایی های با تکنولوژی ذره ای صمیمت ندارن؟
خدایا شکرت که منو با این دین، توی این کشور و برای این خانواده فرستادی.
کلمات کلیدی :
