حاج خانوم کوچولو

صدای ظریف و بچه گونه ای که با وسواس نماز رو بعد از مادر تکرار میکرد، پشت مقام ابراهیم حواس منو به خودش جلب کرد. چه خانوم کوچولوی نازی بود. قاب صورت فرشته گونه اش وسط مقنعه ی سفید مثل ماه می درخشید.

"السلام علیکم ورحمه الله و برکاته" بعد از مادر تکرار کرد و با خنده خودش رو تو بغل مامان پرتاب کرد و :... "مامان جون ، حالا منم مثل تو و مامان بزرگ حاج خانوم شدم؟"....مامانش محکم به خودش قشارش داد و :..." آره عزیزم. مبارکت باشه فرشته ی من"... توجه من رو که دید با خوشحالی گفت، خیلی سخت بود اما تموم حواسم قبل از اعمال خودم به این بود. آخه مُحرمش کرده بودیم. با شنیدن این صحبتِ مادر، بی اختیار گفتم  واای . حالا چطور بهش می گفتم. چطور میتونستم دل اون فرشته ی کوچولو رو بلرزونم . اما خب اگه نمیگفتم باید یه عمر خودم رو سرزنش میکردم. با احتیاط و طوری که سعی کردم اون عروسک قشنگ متوجه نشه  گفتم، چیزه ببخشین اما دستش لاک داره. با عکس العمل ناگهانی مامانش که همراه با رنگ پریدگی شدید گفت: واااای من خیلی مواظب بودم چطور حواسم به این مطلب نبود. اون دختر کوچولو متوجه شد و زد زیر گریه که : چی شده مامان؟ چرا ناراحت شدی؟ من که همه ی کارها رو انجام دادم و بعد هم زد زیر گریه . به مادرش گفتم آروم باشید و برید پیش روحانی کاروانتون و ایشون راهنمایی میکنن که باید چه بکنین.
در چند سال اخیر مشاهده میشه یک رقابت در مُحرم کردن بچه های نابالغ و کوچیک در بین زوار خصوصا ایرانی در حج عمره رواج پیدا کرده. خانواده ها و خصوصا مادرها با توجیه این مطلب که میخوام بچه ام از روح معنوی حج بهره ببره، خودشون رو محروم از بهره وری از این روح معنوی ! میکنن و بچه ی نابالغ و کوچیک خودشون رو مُحرم میکنن. بدون توجه به این مطلب که یه بچه با تکرار لبیک به نیت محرم شدن و با تلقین ولی خودش محرم میشه ، اما ممکنه با بی توجهی از احرام خارج نشه. کافیه بچه در بین طواف یه کوچولو چرتش بگیره و خب با ابطال وضو و بدنبال آن باطل شدن طواف و خوندن نماز طواف بدون وضو، اون بچه مُحرم باقی بمونه. خب پدر و مادرا میتونن با پوشاندن لباس سفید بدون اینکه بچه رو مُحرم کنن ، اون حس معنوی رو به فرزندشون منتقل کنن.
حالا حج های دانش آموزیی که برای بچه های راهنمایی و غیره گذاشته میشه و اینکه قبلش چه مقدار آماده شون میکنن برای این سفر...بی خیال.

حاجی که از مکه میاد ریش داره

به قول شاعر که می‏فرماید: حاجی که از مکه میاد ریش داره! مو نداره.
این اولین نکته‏ای بود که بعد از دیدن موضوع این هفته به ذهنم رسید و مرا یاد خاطره‏ای انداخت.

4 سال پیش بود که پدرجان از حج واجب برگشته بودند. روزهای اول بعد از یک ماه دوری کلی ذوق و شوق داشتم که بابا جونم اومده. ولی روزهای بعد چشمتون روز بد نبینه، تازه صورت سرخ و سیاه آفتاب خورده، سر مبارک خالی از یک مو و محاسن کمی بلند، توجه من را به خودش جلب کرد.

با هزار ترس و لرز نگاهی به صورت پدر می‏انداختم و مثل جت سریع نگاهم را می‏چرخاندم. فکر کنم اون موقع من بیشتر ازهمه دعا می کردم که موهای پدرم زودتر بلند شود.

وقتی تصور می کردم زنی سرش را تیغ بزند واااااااااای چه می‏شود! آنجا بود که خدا را به خاطر تبعیض بین زن و مرد خالصانه شکر کردم و به خودم بالیدم.

این عکس تزئینی است!

بعد التحریر:
با توجه به اینکه سلما خانم امشب دسترسی به نت نداشتند، متنشون را به همراه یوزر پسوردشون ایمیل کرده بودند تا من در وبلاگ قرار بدم که به علت حواس پرتی مفرط با اکانت خودم وارد شدم و پست را گذاشتم. البته ماموران همیشه بیدار دومین! این موضوع را سریع اطلاع دادند و در کوتاه ترین زمان ممکن این مشکل برطرف شد. با تشکر و اینا. حامد احسان بخش

حاجی فلانی

 
تازه اسم نوشته بود برای عمره و حاج ‌آقای یخه آخوندی آن طرف میز، بهش گفته بود: «خدا بخواهد، سال بعد نه، سال بعدش هم نه، سه سال بعد راهی می‌ شوید.» حالا آمده بود کتابخانه که احکام حج نیابتی را از لای کتاب ها بیرون بکشد و دم به ساعت، از من که کنار دستش نشسته بودم سوال می کرد. «اگر فلانی خودش حج رفته باشد چی؟» ، «اگر کوچک تر باشم ازش چی؟»
خدا که می داند. بگذار تو هم بدانی. من آن شب تا صبح آب شدم از حسادت فلانی جان.

راحله