سلام!
منم تا دو سه سال پيش فكر مي كردم تابلوئه كه عشق بالاتره از دوست داشتن... اما نظرم عوض شد!
الان فكر مي كنم دوست داشتن، عشق تكامل يافته و پايدار شده است... طبيعيه كه بگم ريشه دارتره!
اما اين كه رجحان داره يا نه؟... خب عشق دوست داشتني تره! دوست داشتن سخته!
آدم وقتي عاشقه... خب حتي دلتنگياشم شيرينه!... خيلي...! اما دوست داشتن، اون شور و شوق اوليه خوابيده... يه كم معقول شده... ديگه عشق چشاتو كور نمي كنه، خيلي چيزا رو مي بيني و مي فهمي... اما چون به قول شما محبي... صبر مي كني! يعني دلت جز اين اجازه ي ديگه اي بهت نمي ده!
همين ديگه نكته ي برتري دوست داشتن به عشق همينه!... اين كه عاشق كه باشي، كور مي شي... اصلا خيلي چيزا رو نمي فهمي! اما محب كه باشي مي فهمي و به روي خودت نمياري! كاملا آگاهانه اس اين رابطه!

اينايي كه گفتم مال عشقاي زميني بود اما برا خدا... خيلي اوقات بهش گفتم عاشقم كن!... فكر كنم عاشق خدا بودن با حال تر باشه تا محب بودن!
كاش عاشقمون مي كرد!