سلام
احساسي كه من از فيلم هاي حاتمي كيا دارم اينه كه
نمياد تو فيلمش مستقيم و بي پرده حرفش رو بزنه
حرفش رو مي بره در لفافه
فيلم روبان قرمز، ارتفاع پست و ...
و خب همين هم باعث اين مي شه كه هر كسي فيلم رو براي چندمين بار هم كه شده ببينه و لحظه به لحظه فيلم رو همچون كسي كه براي اولين باره داره فيلم مي بينه ملاحظه كنه و جذبش بشه.
و هر بار هم نكات جديدي از اين فيلم به دست بياره.
به نظر من اينكه به اين سرعت در مورد فيلم قضاوت بكنيم و اون رو مسخره و مزخرف و يا از آن سو يك فيلم متعالي و آسماني ببينيم كمي دور از انتظاره .
هر چند بارها شده كه من و يكي از دوستان يك فيلم رو ديديم و اونقدر نكات زيادي به ذهن اون دوستم رسيده كه هيچ كدومش به چشم من نيومده.
در هر حال چون قسمت هاي اخر سريال رو نديدم چندان نمي تونم اظهار نظر كنم اما
چشم ها را بايد شست، چند بار ديگر بايد به فيلم هاي حاتمي كيا نگاه كرد.
