يه چيزايي براي ما اون‌قدر حياتي و واجب شده، که حتي توي خونه‌تکوني هم تکونش نمي‌ديم. کلي ستون توي خونه‌ي ذهن‌مون درست کرديم، که فکر مي‌کنيم اين‌ها رو اگه بخوايم جا به جا کنيم و يه گردگيري ساده بکنيم، کل خونه از هم مي‌پاشه.

نه. به همين سادگي‌ها نيست. اصلا هيچ وجهي از سادگي توي اين قضيه نيست. سخت‌ترين کار دنياست اصلا. يه چيزي مثل کاري که حر کرد لازمه. عُرضه مي‌خواد، که نداريم. ببخشيد؛ ندارم.