مگه چیه؟

خب سوال کرده‏اند که کرده‏اند! اصلا سوال خوبی هم کرده‏اند. خب هر آدمی دلش می خواهد ازدواج کند و بهترین‏ها را هم می‏خواهد. حالا کی هست که نداند اگر واقعا چنین سوالی پرسیده شده منظورشان این بوده که آیا ممکن است ایشان یا یک نفر مثل من ازدواج کنند!

راستش را بخواهید ما هم که پسر هستیم  یعنی زمان نوجوانی که بودیم (‏الان پیر مردی شده ایم برای خودمان) همه اش در رویا بودیم. فکر میکردیم یک فرشته ای را خدا خلق می کند از آسمان می‏اندازد پایین ( به آرامی البته. مثلا لای یک تکه ابر) که بشود زن ما. بعد که بزرگتر شدیم فهمیدیم از ابر فقط باران می بارد. تازه  اگر شانس بیارویم تگرگ نبارد ! حالا این دختر‏خانم ها هم وقتی بزرگ‏تر شدند سوالشان را اگر یادشان نرود، حتما پس می‏گیرند.

راستش من هم  فکر می‏کنم باید سطح معرفت همه‏مان بالاتر برود. یک زمانی بود ملت کنار ائمه(ع) می‏نشستند. یکی مثل زراره و ابو بصیر سوال‏هایی می‏پرسید که بعد از صد‏ها سال فقها و علما به برکت آن جواب‏ها دارند مسیر زندگی دینی‏مان را مشخص می‏کنند. یک عده هم می‏نشستند برای هم تعریف می‏کردند که هر کس پیاز عکّه را در مکه بخورد بهشت بر او واجب می‏شود. الانش هم همین بساط است.

اما اولا قرار نیست همه عالم و فقیه باشند. دوما از هر چه که خدا قرار داده و حلال کرده بلکه لازم شمرده کوتاهی کنیم، به همان اندازه بلکه بیشتر هم از دین و معرفت‏مان کم می‏شود. حالا تقصیر هر کسی که هست، قبول کنیم که ازدواج تبدیل به مصیبت شده است. هم قبلش و هم بعدش. از ماست که بر ماست. خلاصه از ما گفتن.