سلام
با مورد اولي که موافقم. سعي خودم هم بر اينه که همين طور بنويسم. خصوصا تو وبلاگ کشکول. (کشکول هر روز بهتر از ديروز. دينگ دينگ)
با مورد دومي هم به صورت مشروط موافقم.
يکي از محاسن کامنت دادن انرژي به نويسنده است. وقتي وارد وبلاگ مي شه و مثلا مي بينه که 4 تا نظر براش اومده ناخودآگاه يک حس شعف و هيجاني براش به وجود مياد. اگه خواننده احساس نزديکي با نوشته کرده باشه و حتي اگه نقد کرده باشه، نويسنده احساس مي کنه که براي مطلبش ارزش قائل شدن، وقت گذاشتن و اون رو نقد و بررسي کردن و اين باعث پيشرفت کار مي شه.
انسان وقتي يک لباس مي پوشه دوست داره همه در موردش اظهار نظر کنند و نظر ديگران را بر نظر خودش ترجيح ميده، حالا ديگه مطلب که جاي خود داره.
اما از اون جايي که برخي مطالب رو فقط مي شه نوشت جالب بود يا مطلب قشنگي بود و کلا کامنت خورش پائينه به نظرم لزومي نداره که کامنت داده بشه .
اما در کل براي ديدن پيشرفت يک وبلاگ مي تونيد مثلا ارشيو 4 ساله اون وبلاگ رو مطالعه کنيد و به طور قطع معتقدم که اين پيشرفتها فقط با نظارت سازنده حاصل شده و اينا.