عشق و نیاز

تصمیم نداشتم بیش از یه پست در مقوله عشق بنویسم اما بعضی صحبت ها تو نظرات باعث شد تا دوباره بنویسم. انقلت هایی وارد شده که بعضی هاش برا خودمم بی جوابه!

* آیا عشق زمینی اصلا وجود داره یا پس زمینه تموم این علقه ها نیاز جنسی به جنس مخالفه؟
* آیا چیزی به اسم عشق زمینی لازمه عشق حقیقی یا عشق سمائیه؟؟
* آیا برا رسیدن به عشق حقیقی حتما باید از مرز و دالان عشق زمینی عبور کرد؟؟؟
* آیا باید طعم عشق زمینی رو چشید ، بعد طعم گذشتِ از اون رو چشید تا بتوان عاشق معبود شد؟؟؟
* و در انتها، آیا عشق شیرینه یا تلخ؟؟!!!
در مقوله عشق و شهوت باید بگم که به هیچ عنوان نمی توان این دو را از یه مقوله دانست. شهوت نیازیست که سر به طغیان برداشته و غیر عشق نیز در رفع این نیاز می توان کوشید. اگر طعم جنسی به تموم عشق ها بخواهیم بدهیم پس باید فقط این زیبا رویان و پری پیکران باشند که معشوقان موجودند، در صورتی که اصلا این طور نیست. در این مورد که اسم عشق را آلوده کردند بحثی نیست اما به هیچ عنوان این دو از یه جنس نیستند.

در باب عشق سمائی، بودند کسانی که از عشق زمینی گذشت کردند و عشق حقیقی رو برگزیدند. تو فیلم اخراجیها داش مجید از عشق زمینی به عشق سمائی می رسه. در زمان جنگ ایران و عراق، میخونیم که چه بسیار جوونایی که تازه نامزد کرده و همسر اختیار کرده، اما به جبهه رفته و شهادت رو پذیرا گشتند.
چه بسیار جوونایی که با تحمل سالها سختی و زاری به درگاه الهی بعد از سه چهارسال تازه زمانی که به وصال یار رسیدند، اونموقع با پیش اومدن صحنه ای برا مبارزه راه عشق حقیقی رو برگزیدند و به وصال یار حقیقی رسیدند .

اما...
من فکر نمی کنم این بدین منظور باشه که اگه خواستی سالک راه معبود گردی حتما باید از عشق زمینی گذر کنی و ایثار کنی. میتونیم تعبیر به این بکنیم که اون عشق زمینی مانع نشه برا طریق وصل معبود اما این بدین معنی نیست که اگه عاشق شدی و عاشق ماندی، پس تو دیگه نمی تونی هرگز به عشق حقیقی برسی.
نمی دونم، این تعبیر من از  سیر عشق حقیقی از طریق عشق مجازی بود.
و اما تلخی، یا شیرینی عشق؟؟ فکر کنم که این دید شخصی باشه. اما از نظر من، عشق شیرینه با تلخی خاص خود. تلخیی که آخرش شیرینه.

پ.ن
ببخشین، یه کم زیاد شد جناب مدیر. آماده هرگونه تنبیهی هستم.(خودم زودتر گفتم تا جناب رائد شکایتم رو نکردند!).