این هفته

سلام

امروز اقای مدیر از بنده خواستند که این هفته من عهده دار مدیریت دومین باشم .منم از خدا خواسته با کمال میل قبول کردم.

برای انتخاب موضوع هفته خیلی فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که:

شنبه سایه خانم با موضوع پیک نوروزی

یکشنبه اقا اسماعیل با موضوع سوتی

دوشنبه اقا رائد با موضوع ریاضی

سه شنبه فاطیما خانم با موضوع نانوایی

چهارشنبه کوثر خانم با موضوع خانه تکانی(میتونه در رابطه با خانه تکانی دل ،خونه و حتی کامپیوتر خونتون باشه.)

 پنج شنبه جناب مدیر با موضوع کشکول

و بالاخره جمعه اقای فضل الله نژاد با موضوع سینما

 مطالبی رو با قلم خوبشون به بازدیدکنندگان پیشکش کنند.

فکر میکنم در تمام موارد حتما خاطره ای دارید که برای ما بازگو کنید.

نکته مهم: (اگر کسی در روز مقرر پستی را اماده نکرده بود و ان روز دومین به روز نشد فرد مذکور به مدت دو هفته در لیست نویسندگان قرار نخواهد گرفت، بیایید برای دیگران ارزش قائل شویم.)

یاعلی

بازم نظرات؟

اول که دیدم اقای مدیر اومدن و موضوعی رو برای
هفته قرار دادن خوشحال شدم و بادیدن موضوع داستان نویسی به شرط اینکه هر کسی به
دلخواه ادامه اش بده، خیلی بیشتر خوشحال شدم و منتظر نوشتن جناب رائد بودم که از
کلیات داستان سر در بیاورم. ولی با دیدن ان جملات و پیشنهادات و... شدیدا توی ذوقم
خورد و اصلا نخواستم بقیشو بخونم.

اخه منتظر داستان بودم نه نظرات و انتقادات.

راستش نسبت به پیشنهاد نه فکری کردم و نه درصدی احتمال میدم که پیشنهادات عملی بشه. اخه سابقه داشته که توجه چندانی بهش نشده.ولی با
نظر زینب خانم که " یه روزی که نوبتشون بود و حالا بنا به هر دلیلی نتونستن بنویسن و خب مثلا
از چشم و ابروی موضوع خوششون نمی اومد یا هر دلیل دیگه، بزرگواری کنن و
حتما یه متن کوچولویی چیزی بذارن و بگن که نمینویسن."

خواستم از خودم بنویسم که منصرف شدم.نگهش میدارم
واسه بقیه پستها در هفته های اینده که با موضوع هم همخوانی داشته باشه.

                                                                                                                                                       یا علی

پیشنهاد ندارم

راستش من ایده و پیشنهاد خاصی برای دومین ندارم. در هفته‌های گذشته پیشنهادات و انتقادات زیادی در مورد این وبلاگ مطرح شد که نسبتا کامل و جامع بود و فکر نمی‌کنم چیزی از قلم افتاده باشه.
پیشنهاداتی که آقا رائد داده بودند هم هرچند جالب بود اما با نگاهی به آرشیو وبلاگ مشخص می‌شه که قبلا عملی شده و چندان جواب نداده.
کلا ارادت داریم و تو این روزها ما رو دعا کنید.

بعد التحریر:
این طور که مشخص است جناب پارسی‌بلاگ نظرات را مورد فیلتر شخصی خود قرار داده و همه نظرات را خود به خود حذف می‌کنند! بنده بی تقصیرم. هر چه هم غیبتم را کرده‌اید راضی نیستم و گناهم را به خدمتتان پیوست می‌کنم. همچنین ارسال ثواب‌هایتان موجب امتنان است.



کلمات کلیدی :

نچ، نمی آید!

طبق گفته ی جناب رائد و البته چون من زینب حرف گوش کنی هستم، print(استادمان می گوید وسط متن فارسی از کلمات انگلیسی تابلو! استفاده نکنید.اگر هم معادل فارسی پیدا نکردین و یا فارسی اش منظور را نمی رساند با حروف انگلیسی بنویسید نه فارسی!) خلاصه اش print گرفتم و پاره اش کردم!! پیشنهاداتم را می گویم. خب من نوشتم، بعد که یک بار از رویش خواندم دیدم فقط جمله بندی ها عوض شده و مضمونش همان چیزهایی است که سایه جون و جناب رائد ذکر کرده اند. پس بیان دوباره اش می شود توهین به خواننده.

«من به دوستان و همکاران گرامی توصیه میکنم اگه یه روزی که نوبتشون بود و حالا بنا به هر دلیلی نتونستن بنویسن و خب مثلا از چشم و ابروی موضوع خوششون نمی اومد یا هر دلیل دیگه، بزرگواری کنن و حتما یه متن کوچولویی چیزی بذارن و بگن که نمینویسن.» باز هم به خاطر حرف گوش کن بودن زینب و این توصیه ی به جای سایه جون، اعلام می نمایم که پیشنهاد تازه ای به ذهنم نرسید. البته باور بفرمایید که با چشم و ابرو و... موضوع هیچ مشکلی نداشتم ها. اندکی هم فکر کردم ولی بی نتیجه بود دیگر. آخرش هم پیشنهادم نیااامد.

به امید بهتر تر شدن دومین!

 نقطه سرخط.

همین و همین

خیلی دیره ؟؟؟
خب می دونین آخه یه مقدار متن دیروز دیر رفت بالا و خب زیاد کار قشنگی نبود که من دوساعت بعدش متن بنویسم (پیدا کنین سن پرتقال فروش رو) و تازشم منم دیشب یه مقدار خستم بود و دنبال بهانه بودم و مغزمم کار نمیکرد و خلاصه این شد که اینطورکیا شد و من الان نوشتم. (اسمایلی یه آدم توجیه کننده ی خسته ی دنبال بهانه)

خب، گفتنی ها رو جناب رائد فرمودند و منم یکی دو نکته به نظرم میرسه که میگم. دو مین یه وبلاگ پربازدید  هست. اگه بازدیدکننده های جانبی رو بی خیال بشیم همین آمار روز دو مین نشوندهنده ی روزانه چیزی حدود ..... (چی شد این آمار روز؟ چرا قالب جدید نشونش نمیده؟) .... داشتم میگفتم آمار بازدیدکننده های وبلاگ روزانه چیزی حدود 5000 نفره (کی به کیه، نشون که نمیده) از شوخی گذشته، دو مین روزانه چیزی بین 170 تا 300 بازدید کننده داره. من به دوستان و همکاران گرامی توصیه میکنم اگه یه روز که نوبتشون بود و حالا بنا به هر دلیلی نتونستن بنویسن و خب مثلا از چشم و ابروی موضوع خوششون نمی اومد یا هر دلیل دیگه، بزرگواری کنن و حتما یه متن کوچولویی چیزی بذارن و بگن که نمینویسن. خدا رو خوش نمیاد که بازدید کننده ها هی رفرش کنن و ...نچ خبری از نوشته روز نباشه و اونموقع تو دلشون .... (سانسور)

مطلب بعدی در خصوص ارزش گذاری به بار نوشته های دو مینه. خواهشا طوری نباشه که با خوندن نوشته و متن آدم حس کنه که متن از سر بی حوصله گی و کمبود وقت و از این حرفا نوشته شده. واقعا حیفه که اینهمه بازدید کننده بیان و مثلا با یه مطلب بی ربط به موضوع و از سر باز کنی روبرو بشن.

همین. چیز دیگه به ذهنم نمیرسه. خب هر چی هم به ذهنم میرسه میبینم که جناب رائد به نوعی به اون اشاره کردند و یا میبینم جنبه ی انتقاد پیدا میکنه. پس همین.

آهان اینم هست. البته فقط یه توصیه هست. نه زوره و نه اجبار. معمولا تو وبلاگ آدم مینویسه که بیان و بخونن و اگه این نبود که توی یه دفتر 40 برگ مینوشتیم.. و خب من یکی عقیده ی شخصیم اینه که این خیلی بده که ما برا نوشته های همدیگه ارزش قائل نباشیم و توجه نشون ندیم. این رو نه فقط به نویسنده ها ، که خطابم به بازدیدکننده ها هم هست. آخه روزی 300 تا ساکت و بی صدا میایید و میرید که چی بشه؟ یه ای ولی.. یه آفرینی ... یه اه اه ی ...چه میدونم! خب انقدر ساکت نیایید و برید دیگه...
حالا همین.

اوخ اوخ آمار رو الان اون پایین دیدم..

پیشنهاد روشن

آغاز به کار دوبارکی!