سلامی چو بوی خوش آشنایی

با عرض سلام خدمت خوانندگان گرامی که هیچ جا ما رو ول نمی‏کنند و ما هم ایضا!!!
نمی‏دونم من پر رو هستم یا خوانندگان که هی می‏نویسم و اونها هی می‏خونند...
اینجا نوشتن ما در اثر اغفال شدن توسط کشکول عزیزه...هی خر(با کسره بخوانید) ما رو چسبید که آقا دستم به دامنت(کدوم دامن حالا بماند!)بیا این وبلاگ متروکه رو رونق بنداز...تو که خوشتیپ و پرطرفداری(به جون مادرم راست می‏گم،همه اینها رو چند بار و به شدت به من گفت) این وبلاگ دست تو رو می‏بوسه(آخ من می‏میرم واسه بوسه!)...
خلاصه هی خواستیم دودور کنیم،اما مگه این کشکول ول کن معامله بود(فکر بد نکنید ها)ول کن نبود و یهو امروز چشم باز کردم دیدم ای دل غافل اینجا هستم و داره یه بویی می‏یاد...یه بوی خاص...بوی چیز دیگه...گیر ندید،هولم نکنید تا یادم بیاد...
آهان...بوی آشنایی...یعنی اینکه...ای بابا...خیر سرم می‏خواستم بگم سلام عزیزان،سلامی چو بوی خوش آشنایی...
این پارسی بلاگ هم یه جوریه...من هنوز زیاد باهاش جور نشده‏ام...در ضمن کشکول هم گفته باید شنبه‏ها اینجا بنویسم،می‏بینید که من چقدر حرف گوش کن هستم و یکشنبه دارم این مطلب رو پست می‏کنم...
با چرت و پرتهای خودم در خدمتتون هستم،روزش معلوم نیست...ورود پدر رو به این وبلاگ تبریک می‏گم...
به قول کشکول: یا علی!

پ.ن: الآن به این کشکول گفتم که چه جوری می‏شه توی متن لینک داد؟...به من می‏گه:تبلیغ وبلاگ خودت رو نکنی‏ها!...من هم گفتم:بابا جان می‏خوام لینک تو رو بذارم...برگشته و گفته:کاری خوب و پسندیده است...بکن،بکن...

_چشم!