ادب

یکی از ارکان زندگی اجتماعی، ادب است. ادب آنقدر اهمیت دارد که آنرا پیش نیاز عقل میدانند و کلاً بی ادبها از جرگه آدمهای عاقل خارج هستند.
ادب هم مانند بسیاری از مفاهیم دیگر دارای مراتب است. ادب در همه جا کاربرد و حضور دارد، حتی با خودمان باید مودب باشیم. به خودمان هم باید احترام بگذاریم. مراتب ادب، از طبیعت و جامعه شروع می شود و تا عرش الهی امتداد دارد.
ادب به 
اعضای خانواده، دوست، استاد...
هنر، علم، تخصص، دین، تقوا، اخلاص ...
کوه، جنگل، یک شاخه گل سرخ...
اولیای دین، پیامبران الهی،
خدا
به همه اینها و یک دنیا چیز دیگر، باید ادب داشت.
آنجا که نوبت به ادب در مقابل خدا می رسد...
نمی دانم، اما از فرق سر تا نوک پا، از خیال تا دل، از فکر تا تصور و تصمیم...
ادب در همه جای زندگی ما ساری و جاری است.
مولا امیرالمومنین فرمودند : ...در مقابل پدرت و استادت برخیز و بایست، اگر چه پادشاه باشی...

یا علی