عرق شرم
همه ی وجودم را از تو می دانم، همه ی زندگی و همه ی هستی ام از وجود پاک توست.
تو بودی که به من بخشیدی قلبی را که بتوانم درکش کنم، یا شاید بهتر بگویم؛ تو را نیز درک کنم.
بدون وجود تو زندگی چگونه آغاز میشد و با شیرینی یا تلخی پایان می یافت.
ولی من...آری من...با این که همه ی اینها را می دانم و ایمان کامل دارم....در این لحظه عرق شرم بر پیشانی ام سنگینی می کند....چرا باید این همه ناشکر نعمت هایت باشم؛ تو که تنها مخلوقی....
کلمات کلیدی :
