شرم دارم،آری
وقتی به یاد لبهای تشنه علی اصغر میافتم...وقتی به یاد عشق بازی رقیه با سر پدرش می افتم...
وقتی به یاد دل داغ دیده لیلا یافتم...
وقتی به یاد قلب پاره پاره زینب میافتم...
وقتی به یاد دستهای بریده و مشک پاره عباس یافتم...
وقتی به یاد مظلومیت حسین میافتم...
از خویشتن خویش شرم دارم که چرا همچنان راه را پیدا نکرده ام و در کوره راههای خطا و گناه دست و پا میزنم ...
در حالیکه همین چند سال پیش خیل عظیمی از جوانان کشور ما پس از قرنها که از حادثه عاشورا میگذشت راه حسین را انتخاب کردند و سرافرازانه از حق دفاع نمودند و تشنه لب به لقای مولاشان رسیدند.
شرم دارم، آری شرم هم چیز خوبی ست. شاید همین شرم بتواند تکانم دهد و متحولم کند. گریه کنم، خاک بر سر بریزم و توبه نمایم
مولا جان کمکم کن...
شرم دارم چون راه تو وادی مقدس ست و من...
العطش...
العطش..
العطش.
کلمات کلیدی :
