پست اول ...

وقتی تازه کار باشی و  صحبت از پست اولت  باشد ، آن هم توی وبلاگی مثل دومین (همین عبارت کوچک با بیست و چهار خط تعریف از وبلاگ دومین برابری می کند ها   ) کمی دستت می لرزد و به خودت می گویی که  هی فلانی ! مواظب قلمت باش . پست اول است ها . نبینم خرابکاری کنی ... کلی به خودت اعتماد به نفس می دهی و هی می گویی : تو می توانی ... تو می توانی ... دست آخر هم با هزار امید می روی سراغ موضوعات و تا چشت بهشان می افتد تمام ارزوهایت برای «خوب نوشتن » نقش بر آب می شود . یقین می کنی که خرابکاری برای یک دقیقه ی اولت است ...آخر از کدامشان باید بنویسی ؟؟ !!

خیلی باید هنرمند باشی که بتوانی در مورد «حسن گلاب »ی که تا به حال ندیده ای ، چیزی بنویسی .هنر هم که توی خونمان نیست . .. حسن گلاب برای من یادآور تلویزیون بی مصرف گوشه ی اتاق است ... پس همین اول کاری روی این موضوع یا دور این موضوع یک خط قرمز می کشم ...