کادو!!!
حالا که قراره بعد از سیزده مفتخر به دریافت نشان اولین جان باخته ی وبلاگ دو مین از جانب مدیریت گرام وبلاگ بشم، پس اقلا بذارید بنویسم که، بعدنترش دلم نسوزه ...
شب ششم عید، خونه ی یه بنده ی خدایی که لطف کرده و عید دیدنی کلهم اجمعین اقوام و مهمونی خونه ی نوشون و تولد گل دخترش رو با هم گذاشته بودن، دعوت بودیم . طبیعتا هر کسی که به این مهمونی می رفت باید دو تا کادو می برد. کادوها تهیه شد و برنامه ی رفتن هم تنظیم. قرار گذاشتیم بعد از ظهر یه کم زودتر از خونه راه بیفتیم، تا بتونیم چند جا سر بزنیم. از تو ماشین بچه ی یکی از همراهان یکی از اون کادوها رو دست گرفته و گفت : خودم باید این رو بدم .
سر راه به اولین خونه که رسیدیم، تا اومدیم زنگ بزنیم، مامان اون کوچولوی همراه ما با نگرانی گفت: بچه ها چه کنم، این کادو رو این با خودش آورده!!! هیچی... ما هم که تنبل و کی حوصله داشت تا سر کوچه بره و برگرده ، خلاصه قرار شد که، بسته رو از بچش بگیره و از زیر چادرش بیرون نیاره. داخل شدیم و بعد از احوال پرسی های معمول و پذیرایی های معمولتر و شیرینی و عید مبارکی و مامانم اینا و فلان.... خانم منزل رفتن چای بیارن که چند دقیقه بعد اومدن و ... چه اومدنی؟؟؟ با ورود ایشون برق سه فاز از کله ی همه مون جست و همه مون این ریختی شدیم .... بلللللللللللللللله.... کادوی ما تو دستشون بود و کلی تشکر و از این حرفا که این کارا چی بوده انجام دادین و از این تعارفات( البته بدون توجه به چشمای گرد شده ی ما) ما هم که خجالتی!!!!!! هیچکدوم نتونستیم واقعیت رو بگیم و فقط همگی چشم غره ای به اون نازنین نگهدار کادو، رفتیم و ..... هرچند فایده ای نداشت. و مجبور بودیم که بریم و دوباره تو اون تعطیلیا یه کادو دیگه تهیه کنیم....
وقتی اومدیم بیرون اون بنده ی خدا توضیح داد که در بدو ورود برا در آوردن کفشش اون کادو رو گذاشته رو جا کفشی و یادش رفته که برداره و ......جالبش اینجا بود که اون کادو اگه کادوی خونه ی اون بنده ی خدا بود، عیب نداشت، خب نمی دونم اون خانم صاحبخانه وقتی بازش کردن و اون عروسک رو دیدن، رو صحت عقل ما، چی فکر کردن!!
آخر نوشت:
فکر کنم فیلمنامه این بهتر از قبلی بشه ها....( قابل توجه جناب یاسر)
مدیر نخونه ها:
یحتمل جان باختگیم با این متن طولانی، قطعی شد!!
دو مینی ها فقط بخونن!!!!
یحتمل همه تون خودتون رو کشته داشته باشین... خبر موثقه!!
الان مدیر این ریختیه..
کلمات کلیدی :