باران برای چه؟ برای چه ببارد؟ که چه بشود؟ که کشاورزی رونق بگیرد؟ که صنعت مملکت زمین نخورد؟
این همه باران بیاید که تابستان آب داشته باشیم و سهمیه‌بندی را نخواهیم تحمل کنیم؟ روز و شب چشم به آسمان بدوزیم و دل‌ به دعای امدن باران بدهیم که محیط زیست با مشکل مواجه نشود؟
حالا فکر کن بارید. خوب هم بارید. لابد باید بنشینی و دعا کنی که کِشته‌های کشاورزان نازنین به باد نرود با این باران. که صنعت مملکت با این باران‌های وحشی ویران نشود.
باران، سیل بشود و سهمیه‌بندی هم داشته باشیم و محیط زیست هم که پَر!
لابد الان داری به دلایل علمی سیل فکر می‌کنی، و شاید حتی به شیوه‌های علمی مراقبت از محصولات کشاورزی در برابر باران و تگرگ و این‌ها.
آقای باران! ببار. بی‌خیال این حرف‌ها. به خدا من خودت را... . اه. چرا دارم با زبان معیار می‌نویسم؟
بارون! ببار تو رو خدا. بی‌خیالِ این سوسول‌بازیا. تو ببار، خشکسالی هم شد شد. فقط ببار. خب؟ بی‌دلیل ببار.