تاخیر داشتم. می‌دانم. نیازی به بیان علت تاخیر که نیست؟ خداشاهد است این روزها فقط 4 ساعت در شبانه روز می‌خوابم و بقیه‌اش را مشغول درس و فعالیت‌هایی هستم که مسئولیتش را برعهده گرفته‌ام. با اینکه سخت است ولی برایم شیرین است. کلی تجربه جدید کسب کرده‌ام. مگر اینجا خانه خاله‌ است که شروع کردم به حرف زدن؟ بقیه‌ی اخبار و حرف‌هایم را می‌گذارم برای کشکول.

خب راه افتادیم دیگر. یعنی وبلاگ راه افتاد. همین.
علی‌الحساب اقا رائد عزیز فردا لطف کنند یک داستان را شروع کنند و دوستان هم ادامه بدهند. با این تفاوت که داستان هر روز تمام می‌شود. یعنی هر کدام از بزرگواران بنا به سلیقه‌شان داستان را به اتمام می‌رسانند و ما هر روز یک داستان جدید می‌خوانیم. فقط آقا رائد بزرگواری کنند زیاد قضیه‌ی داستان را روشنفکری نکنند که ما هم بفهمیم در داستان چه می‌گذرد. قرار است بتوانیم ادامه‌اش بدهیم که هیچ؛ به پایان هم برسانیمش.

برنامه‌ی این هفته:
یکشنبه: رائد. دوشنبه: سایه. سه‌شنبه: زینب. چهارشنبه:حامد. پنج‌شنبه: سلما. جمعه رائد!

سفارش به کوتاه نویسی نمی‌کنم. می‌دانم تاثیری ندارد. ولی جان مادرخانم‌تان مختصر و مفید بنویسید.
بزرگواری کنید بعد از پایان مطلبتان یک پیشنهاد برای موضوع هفته‌ی آینده‌ی وبلاگ مرقوم بفرمایید.
قالب جدید کمی ایراد دارد. می‌دانم. چشم. درست می‌شود به زودی. این‌قدر نق نزنید.