دو صد گفته نبود چو یک اسماعیل!

قضیه روشن است! شکلک‏ها علامت هستند. یکی از آن‏ها به جای ده‏ها کلمه و حتی جمله کاربُرد دارند. مثل یک بیت شعر که به یک سخنرانی می‏ارزد . یا این تابلو های رنگ و وارنگ که همه جا به شدت مورد استفاده هستند.

اصلا خداوند متعال هم همین کار را کرده است. همین چشمک خودمان! ببینید چقدر معانی و پیام‏ها و اسرار مگو در آن نهفته؟! خب این ابزار را خداوند در اختیار گذاشته و همچنین توان و ذوق درک آن را هم به انسان داده است. چه بسیار سخن‏های نگفته که یک حرکت ابرو بیان کرده است. حتی چشم‏ها هم حرف می‏زنند.

برای من که شکلک ها بسیار خواستنی هستند. چون بارها و بارها کارم را در بیان راحت کرده‏اند. حتی آن‏چه از کلام بر نمی آمده را هم انجام داده‏اند.

فقط یک مشکل هست به اسم سوءتفاهم. همیشه اینطور نیست که برداشت گوینده و مخاطب از شکل یا شکلک مورد نظر یکسان باشد. آدم باید حواسش به این نکته باشد.

به خصوص در یاهو خیلی مواظب ارسال اشتباه باشید. آقا ما یک کسانی را  اشتباهی ماچ یاهُوی !!! کرده‏ایم ..... (مثلا آقای رئیس فلان‏جا) زشت بوده خُب!