ادب

(قسمت بالا فحش به زمین و زمان می‏باشد که به علت مخاطبین زیاد این وبلاگ، سانسور شده است.) و حال ادامه‏ی پست:
زور که نیست، نمی‏خوام با ادب بشم. به تو چه که ادب از که آموختم! بزغاله‏ی                                                   
(ادامه‏ی همان فحش‏ها، ولی این بار رکیک‏تر است)

افاضات التهیه: زور که نیست، خب نمی‏خواد با ادب باشه. شما شاهد باشید که من چقدر تلاش کردم که با ادبش کنم و چقدر براش مثال و نمونه آوردم.

ادب

قرار ما کافی‏شاپ جردن.
می‏دونی که اون مناطق بالای شهره و باکلاس.
بی خیال چادر چاقچور شو. یه صفایی هم به سر و صورتت بدی خیلی عالی می‏شه.
با اون نگاه خوشگلت.

افاضات التهیه:ادب از که آموختی؟ از ....ر !

ادب

جگرمو امشب سوزوندی و آتیش زدی و خاکسترش هم بر باد دادی.

افاضات التهیه:

ادب از که آموختی: از خودت!

ادب

در جشنی که من به عنوان مجری بودم. در قسمتی از برنامه باید برای بچه های زیر هفت سال (هم سن و سال خودم) یک مسابقه برگزار می‏کردم.
برای برگزاری مسابقه فکر جدیدی به ذهنم رسید که نمونه‏اش رو ندیده بودم و به نظرم جالب میومد.

خب آقا کوچولو مسابقه از این قراره که شما باید یک جمله رو بگی تا من سه بار تکرار کنم. اگه تکرار کردم که می‏ری می‏شینی، اما اگه نتونستم تکرار کنم جایزه رو می‏بری.
آقاکوچولو: ادب از که آموختی؟؟ از بابام!!
تو برنده شدی برو جایزه‏ات رو بگیر.

افاضات التهیه:
ادب از که آموختی؟ از اون آقاکوچولو!

ادب

درد، تنها دردیه که از همه طرف درده.

افاضات الخفیه:
ایده‏ی جمله مال من نیست ولی جمله‏اش مال خودمه.
ادب از که آموختی، از درد کشیده‏ها.

ادب

خره! چرا نمی‌فهمی؟
خدا حتی واسه‌ی توی خر هم ارزش قائله.

افاضات التهیه:
ادب از که آموختی، از حامد احسان‌بخش.

ادب

اقا کوچولو ادب از که آموختی؟؟
از بابام!!


کلمات کلیدی :

فضولی جاسوس!

- تو آدم بی‏خودی هستی! دلت می‏خواهد با همه بجنگی. با همه دشمنی...

- من با کسی دعوا ندارم؛ با کسی هم مشکلی ندارم. اما همه به همه‏ی کارهای من گیر می‏دهند؛ من نمی‏خواهم کسی توی کارهایم دخالت کند.

- همین دیگر!‏ این‏قدر جاسوس‏بازی در می‏آوری که همه بهت گیر می‏دهند.

- جاسوس‏بازی یعنی چه! چرا فضولی همه‏ی این‏ها را نمی‏گویی. کم حتا درباره‏ی کارهای خودم هم نمی‏توانم تصمیم بگیرم؟

- بالا بروی پایین بیایی آدم مشکل‏داری هستی. اصلا چرا بقیه این همه با هم دعوا ندارن؟

مطلب بهتر؛لاموجود!

یه دختر عمه ناز دارم به اسم
ستایش.
چی؟..خوب آره. همین اسم مستعار من. حالا مگه چیه؟!!
بچگی هاش خیلی ناز و قشنگ بود. دل همه رو می برد. یه روز بغل پدرش بوده و داشتند
خیابونهای تهران رو گز می کردند ، چند تا آدم با دوربین می ریزن سرشون.
اصرار می کردند آقا اجازه بده دخترتون برای ما یه پیام بازرگانی اجرا کنه و فقط یه
کلمه رو چند بار تکرار کنه. پدرش هم قبول نکرده بود. وقتی اومده بود خونه ما ؛ دخترشو
بغل می کرد و هی قربون صدقه اش می رفت و میگفت بخاطر چهارصد و پنجاه هزار تومان پول ، ملت
دخترمو چشم بزنن.
راستی می دونید چرا گفتم بچگی هاش خیلی ناز بود ، چون از وقتی که وارد کلاس اول
شده-یعنی مهرماه امسال-همه دندوناش ریخته و حسابی از نازی دراومده!

پ.ن: فکر کن!!!!
به چی؟...خوب به اینکه با این پول می شد حداقل سه تا از قبض موبایل های من یا آقا حامد
آقا رو پرداخت کرد!
پ.ن: عمه ام میگفت همون جور که بغل پدرش بود یواشکی یه عکس ازش گرفته بودند ، نمی دونم چرا حداقل پول عکس رو نگرفته بود...؟!
پ.ن: این هم تقدیم به همه دوستان :

زشته...زشته...

ولی واقعا زشته....بعضی وقتا دارند به صورت پخش زنده با یک آدم متشخصی، صحبت می کنند و درباره ی موضوعی حرف می زنند...یا مثلا طرف از پشت تلفن داره این حرفها رو می زنه...می پرند وسط حرفش و می گن: ببخشید جناب، وقت برنامه تموم شده و دیگه ما باید از شما خداحافظی کنیم...خب طرف هم وسطه حرفش خداحافظی می کنه و میره...
هم اینا که تموم میشه و خداحافظی توی دهنه همشون مونده، پیام های بازرگانی شروع می شود و با هزار تا آهنگ و شعر و شادی و بچه بازی و....همراهه(البته بعضی هاش)...
خب مثلا این خیلی خوبه که حرفهای مهم رو رها کنند و تبلیغ شروع بشه ....
قشنگ یادمه یک بار همین اتفاق افتاد و اون بنده خدا می گفت تا چند دقیقه دیگه حرفام تموم میشه ولی....بعدش تا 15 دقیقه داشت پیام بازرگانی می گذاشت...چنین شخصیتی و چنین برخوردی؟....
نمی دونم چی بگم!!!